Kłopoty ze słuchem to częsty problem i dotyczy on pacjentów w różnym wieku – od dzieci, przez młodzież i dorosłych aż po seniorów. Aby ocenić funkcję narządu słuchu i zlokalizować przyczynę kłopotów wykonuje się odpowiednie badania. Jakie są ich rodzaje? Na czym polega różnica między subiektywnym badaniem słuchu, a badaniem obiektywnym? O tym w dzisiejszym artykule.

Kiedy należy przeprowadzić badanie słuchu?

Badania audiologiczne przeprowadza się przede wszystkim w przypadku, gdy pacjent skarży się na problemy ze słuchem. Jeśli mamy do czynienia z dzieckiem, to bardzo często wskazaniem do badania słuchu są opóźnienie mowy i problemy w komunikacji. Prewencyjnie słuch badany jest także w ramach medycyny pracy u osób narażonych na hałas lub pracujących w słuchawkach. Badania słuchu przeprowadza się więc zarówno u radiowców, jak i pracowników budowlanych.

Jakie mogą być przyczyny zaburzeń narządu słuchu? Do najczęstszych należą:

• zakażenia: bakteryjne, wirusowe i grzybicze, a także powikłania po chorobach takich jak m.in. świnka, różyczka czy ropne zapalenie ucha wewnętrznego,
• urazy mechaniczne ucha, np. przebicie błony bębenkowej patyczkiem higienicznym,
• barotraumy uszu.

Badanie słuchu pozwala ocenić to, jak funkcjonuje narząd słuchu, z jakim ubytkiem słuchu mierzy się pacjent i zawęzić spektrum podejrzeń co do przyczyny problemu. Metody badania słuchu dzielimy na subiektywne (audiometria) i obiektywne (tympanometria).

Subiektywny test słuchu

Pierwszą metodą badania słuchu, jakiej się przyjrzymy jest badanie subiektywne. Wymaga ono współpracy na linii pacjent – diagnosta (dzieci powyżej 6-7 roku życia i dorośli). Współpraca ta polega na przekazywaniu przez osobę badaną informacji co do podawanych mu bodźców. Tego typu badaniem jest audiometryczne badanie słuchu. Wyróżniamy audiometrię tonalną i audiometrią słowną.

Na czym polega audiometria tonalna?

Badanie służy sprawdzeniu słyszenia przez pacjenta niskich i wysokich częstotliwości. Pacjent zamykany jest w wygłuszonym pomieszczeniu i zakłada na uszy słuchawki. Za ich pośrednictwem odtwarzane są dźwięki. Kiedy osoba badana zaczyna je słyszeć naciska przycisk umieszczony na pulpicie. Wynik audiometrii tonalnej nazywamy audiogramem. To wykres, na którym ukazana jest zależność pomiędzy częstotliwością dźwięku, a jego natężeniem w decybelach w momencie gdy staje się słyszalny przez osobę badaną

Jak przebiega audiometria słowna?

Drugim rodzajem subiektywnego badania słuchu jest audiometria słowna, czyli inaczej audiometria mowy. Badanie przeprowadzane jest w sposób bardzo podobny do audiometrii tonalnej, jednak zamiast niezdefiniowanych dźwięków pacjentowi odtwarzane są z różną głośnością sylaby lub słowa. Osoba badana ma powtarzać to, co słyszy. Audiometria mowy jest badaniem o tyle istotnym, że pozwala nie tylko na zdiagnozowanie przyczyn niedosłuchu, ale i wad wymowy czy opóźnienia mowy. Badania nie przeprowadza się u dzieci poniżej 6. roku życia czy u osób z niepełnosprawnością umysłową. Osoba badana musi mieć bowiem pełną zdolność komunikacyjną.

Badania obiektywne – tympanometria

Tympanometria jest badaniem obiektywnym, co oznacza, że uzyskanie wyniku nie wymaga współpracy pacjenta. Badanie przeprowadza się z użyciem specjalnego urządzenia – tympanometru wkładanego do przewodu słuchowego zewnętrznego. Istotą badania jest sprawdzenie pomiarze tzw. impedancji akustycznej. Pod tym pojęciem kryje się podatność błony bębenkowej na zmiany ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym. Istnieją trzy możliwe typy wyniku, prezentowane w formie wykresu. Są to:

• krzywa typu A – wynik zupełnie prawidłowy,
• krzywa typu B – może świadczyć o niedrożności trąbki słuchowej, a przede wszystkim o obecności płynu w uchu środkowym,
• krzywa typu C – peak wykresu jest wówczas przesunięty w wartościach ujemnych. Może to świadczyć o niedrożności trąbki słuchowej, przeroście migdałka trzeciego albo infekcji górnych dróg oddechowych.

Po przeprowadzeniu badania i uzyskaniu wyniku w postaci krzywej typu B lub C lekarz zlecić może dalszą diagnostykę, mającą na celu zlokalizowanie źródła problemu ze słuchem. Może to być np. fiberoskopia nosogardła, pozwalająca m.in. stwierdzić, czy nie mamy do czynienia z przerośniętym trzecim migdałkiem.

A jakie są przeciwwskazania do przeprowadzenia tymanometrii? Są to przede wszystkim:

• zaleganie woszczyny w przewodzie słuchowym zewnętrznym,
• perforacja lub brak błony bębenkowej – pod wpływem wzrostu ciśnienia może dojść do podrażnienia lub uszkodzenia ucha środkowego i wewnętrznego,
• wiek poniżej 7. miesiąca życia,
• okres około 6 tygodni po operacji ucha środkowego.

Więcej ciekawych treści, dotyczących laryngologii i nurkowania możesz znaleźć na moim profilu na INSTAGRAMIE oraz na FACEBOOKU. Warto dodać do obserwowanych. Masz problem natury laryngologicznej? Umów się na konsultację w moim gabinecie.